Soms overvalt me een gevoel. Ik kan het gevoel niet goed uitleggen. Ik vroeg Timo een tijd geleden; “snap jij wat ik bedoel als ik zeg, ik hou zoveel van Nové dat het pijn doet”. Misschien klinkt dit voor een ander gek, of onbegrijpelijk maar zo voelt het met momenten.

Net als een kind op zich, ook dat is me overvallen. Soms lijkt het wel of ik geleefd wordt, de dagen vliegen. Je leeft van slaapje naar slaapje. Soms komt er een dag met koorts tussendoor. Is er geen koorts, is er een sprong. Het huishouden tussendoor, boodschappen doen, schoonmaken, opruimen, koken, afruimen, de vaatwasser en ga zo maar door. 

Sinds 3 nachten slaapt Nové opeens door. “Wat fijn”, hoor ik de mensen zeggen. Ja, heel fijn zeg ik dan. Maar ergens diep van binnen voelt het gek genoeg helemaal niet fijn. Gemiddeld kwam Nové 3 keer per nacht en nu pas in de ochtend en iedere keer als ik haar hoorde huilen ging ik naar haar toe. Ook de nachten dat ze 9 (!!) keer kwam, stond ik keer op keer op. Dan liep ik meteen naar haar toe en pakte ik haar uit haar bedje. Dat kleine lijfje, in die slaapzak pakte ik stevig tegen me aan. “Het is goed” zei ik dan zachtjes. Ze legt dan haar hoofdje op mijn schouder en gaat weer langzamer ademden. Tot ze haar armpjes laat hangen en ik weet dat ze weer slaapt. Het gevoel dat ze me nodig had, en ik was er. En nu, nu heeft ze me in de nacht niet meer nodig. Ze slaapt door, ze loopt, ze begrijpt wat we van haar vragen of tegen haar zeggen. (Al begrijpt ze “nee” nog niet zo goed) Ik heb er net even een potje om gehuild. “Ze wordt groot” ja… denk ik in mezelf, ze wordt ècht groot.

Alles veranderd als je moeder bent geworden. De balans zoeken in dit nieuwe leven, in de chaos van de drukte je hoofd boven water houden, vrienden onderhouden, proberen te genieten van alles. Soms is dat gewoon best pittig. 

Ik probeer te genieten van de chaos en te dansen op het ritme van de drukte van de dag. Maar steeds als ik Nové in bed leg, vraag ik me af of ik vandaag wel genoeg heb genoten. Want zo klein als dat ze vandaag is, is ze morgen al niet meer. Misschien is dat wel gewoon het leven.