Arme Bertha

“Oh, jij werkt niet? Jij zit lekker met de kids thuis?” Hoe bedoel je, KAREN? Lekker thuis en niet werken? Dat zijn wel uitspraken van mensen die 1. Nooit fulltime thuis voor de kids hebben gezorgd en 2. Geen 3 kinderen hebben die allemaal nog niet naar school gaan. Heb je enig idee wat 3 van die jonge kinderen vragen, KAREN? 

Vroeger was dat normaal. Vrouwen thuis voor de kinderen, mannen hun vrouw en kinderen onderhouden financieel. En dan heb ik het over de tijd dat ze ruilde met een appel tegen een ei. Nu kost 1 ei inmiddels €6,20 dus snap ik dat het allemaal wat lastiger is geworden. Of een broccoli. €2,99 u zei??? €2,99 voor een broccoli waarvan ik €2,45 weggooi dankzij die 3 kinderen. Zo ondankbaar… koken. Of de kinderen… Zo ging ik vandaag naar de slager. 4 Hamburgertjes, €9,80 en ik snap het hè, ze moesten hier bertha voor slachten en die gaat ook niet over 1 nacht ijs. Dat snap ik allemaal wel. 

Maar het “niet werken en lekker thuis” is inmiddels onder mijn huid gaan zitten. Ik moet zeggen dat ik snap dat ze mij nooit hebben gezien bij mijn werkgever toen en mijn werkgever nu. Die van toen was een stuk meelevender, betaalde me niet verkeerd, gaf me vrije dagen wanneer ik wenste en ik kan zo nog wel even doorgaan. Mijn werkgever momenteel is 3,5 jaar en te vergelijken met Kadaffi en gunt me precies geen pauzes. 

24/7 met je kinderen is veel. Heel veel. En soms wil ik ook werken, financieel bijdragen. Geen mama zijn, mezelf weer vinden. Niet dat een werkgever daarop zit te wachten. “Die meid is zichzelf aan het terug zoeken. Over 4 maanden begint ze met het werk waar ze voor is aangenomen hoor” maar tegelijkertijd wil ik geen minuut zonder m’n kinderen of wegbrengen naar “vreemden”. Al deed ik dat voorheen natuurlijk ook gewoon met Nové. Werkte ik 3 dagen en ging ze naar een gastouder. Ik corrigeer mezelf, ik was 3 dagen aanwezig. Vandaar dat ik daar dus ook niet meer werk. Het voelt ook bijna ongemakkelijk om te zeggen dat ik thuis met de kinderen ben. Ze kijken je bijna aan zo van “je zit thuis? Jeetje, wat lui”  

Maar ik voel me wel bevoorrecht. En dat meen ik echt. Ondanks dat ik mezelf 4 x per dag in het trappengat wil ophangen ben ik ook echt blij dat ik mijn kinderen de eerste 4 jaar zelf mag opvoeden. (Of ik er blij mee moet zijn valt nog te bezien). En spendeert de werkende mama gewoon veel minder tijd met het kind. Maar wat zou nou beter zijn? Juist wat afstand met mama. Leren ze dan juist al van alles buiten de deur wat ze thuis niet leren. Worden ze slimmer door ze al 3 dagen per week ergens anders heen te brengen? Doe ik mijn kinderen te kort daardoor? Leer ik ze thuis dan wel genoeg? Of worden ze niet slim genoeg hierdoor? Ervaren ze mensen en de wereld al eerder, dus beter voor de ontwikkeling? Of worden ze juist beter van de eerste 4 jaar onder mama’s vleugels? Wat een vragen allemaal op de vrijdagavond.

Maar de antwoorden? Zullen we nooit weten. Waar we goed aan doen? Geen idee. Net als opvoeden. Net als mama worden en zijn. Wat is beter voor de mens zelf? Met je kinderen altijd? Of juist werken, onder de mensen blijven. “Jouw wereld wordt zo klein” ja Jacqueline. Mijn wereld was jaren aan een stuk heel groot. En nu even een paar jaar klein.

En weet je… als we allemaal wisten wat we nu weten… hadden we dan allemaal de keuzes gemaakt die we gemaakt hebben? 

Ik denk dat je pad toch wel uitgestippeld is en loopt zoals het bedoelt is. Jij een werkende mama, ik een huismoeder. Jij met die in de gloria, trouwen. Die gaat scheiden en ontmoet de volgende grote liefde. Die is vrijgezel, bewust of onbewust. Dingen komen toch wel op je pad. 

Al denk ik bij alles wat op m’n pad komt…. 

“Ik moet het uitzoeken, want het komt op mn pad” en dat is misschien naïef, of precies hoe het moet zijn… maar misschien ben ik daardoor voor mensen wel… ja, geen idee. Daardoor zullen mensen wel een idee of een mening creëren. Oordelen, vooroordelen … 

Ik oordeel ook niet over jou, KAREN. Met je geiten wollen sokken die je uittrekt om druiven te stampen en daar in je kelder wijn van gaat staan te maken. Hoor je mij ook niets over zeggen. Trek je plan en schenk er voor mij ook 1 in. 🥂

Vond je het een leuke blog?

Share on facebook
Deel op Facebook
Share on twitter
Deel op Twitter
Share on linkedin
Deel op Linkdin
Share on pinterest
Deel op Pinterest

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerd

Misschien ook leuk voor jou.

Je zal het toch niet geloven maar ik ben dus jarig vandaag. Mijn leeftijd vertel ik niet meer heb ik besloten. Weet je wat

9 maart 2020

Jeetje, Nové is morgen al 2 weekjes “oud”. (Deze blog schreef ik vorige week). Ergens vliegt de tijd en ergens is het iedere nacht

6 november 2020

Er is weer een week voorbij. Gek genoeg mis ik een paar uur in mijn dag. Ik vind 24 uur toch net wat te

9 december 2019