Ik neem jullie even mee naar een flink aantal jaar geleden. 13 jaar om precies te zijn.
Ik zat op school. ROC Tilburg. Luchtvaartdienstverlening. Wat waren dat geweldige 8 maanden. NOT. Stelletje kutwijven. Ik kan het ook niet leuker zeggen. Ze voelden zich meer dan een ander en dat paste totaal niet bij mij. Ik weet nog dat het regende en ik mijn regen laarzen aan had gedaan. Fel rood met witte stippen, ze vonden het belachelijk. “Je doet luchtvaartdienstverlening, niet de mode school”. Geen idee of het jaloezie was of dat ik echt heel erg buiten de boot viel, om welke reden dan ook.
Na 8 maanden was ik die school ZO beu. Althans, 2 meiden voornamelijk. Ik trok de stoute schoenen aan en solliciteerde zonder dat specifiecke diploma. Hier nog 3,5 jaar volhouden gaat hem niet worden. Ik ga naar de site van KLM en vul alles in. Ik mag de selectie in. 3 verschillende onderdelen. Ik ga in mijn nette pakje de auto in. Helemaal naar Schiphol. Super zenuwachtig. Ik word afgewezen. Ik weet nog precies waarop. Mijn verhaal was niet “I went to” Maar “I go to” en dat is geen verleden tijd. Ik nam prive les Engels en ik probeerde 4 maanden later weer. Binnen 6-8 weken krijg je een brief thuis met de uitslag.
Het is de dag van kerstavond. Ik ga die dag shoppen in Amsterdam, ik moet op tijd terug naar huis want wij doen op Kerstavond cadeautjes onderling met het gezin en aanhang. Mijn vader heeft mij deze kerst. Wanneer ik een cadeautje pak zegt mijn vader “Oh, die moet je als laatste pakken Mier”. Eenmaal aangekomen bij dit cadeau, pak ik het uit. Het is een groot dun cadeau. A5 formaat. Wanneer ik dit open maak zie ik het logo van KLM staan. Mijn hart zit direct in mijn keel. Dit is DE uitslag.
Geen idee wat er allemaal in de brief stond maar er stond in ieder geval in dat ik aan de initial mag beginnen. IK MAG BIJ KLM DE OPLEIDING IN. IK WORD STEWARDESS!!!! (mijn vader had deze brief allang open gemaakt en gelezen voordat hij deze onder de boom legt)
20 maart (3 maanden later) begin ik. Ik heb mijn leuke klas gedag gezegd en ik begin aan de opleding. Ik ga bij een vriendin in Amsterdam “wonen”. Ik ben inmiddels net 20 geworden en ik moet voor mezelf gaan zorgen, heb vliegangst en heb ontzettend veel last van heimwee. Als dit geen perfecte match is om stewardess te worden….. Ik heb het zwaar deze weken. Ik maak lange dagen en krijg het door de vermoeidheid niet voor elkaar om goed voor mezelf te zorgen. Mijn moeder brengt (ja, vanuit Breda) eten naar mij toe. Op zondag neem ik eten mee en op woensdag brengt ze (mijn lievelingseten zuurkool). Ik moet echt wat meer gaan stilstaan bij wat mijn ouders allemaal voor mij doen.
Ik behaal de toch wel zware interne opleiding en ontvang mijn “wing”. Ik ben officieel stewardess.
Ik vraag me af of ze zo een klungelige stewardess ooit gehad hebben. Ik val tijdens de veiligheidsdemonstratie bij een passagier (business class) op schoot. Ik laat rode wijn in het kruis van een man vallen (met als reactie een doek pakken en die op het kruis van de man te wrijven) Bij ieder hotel vergeet ik wel of mijn koffer, mijn handtas of mijn trolley. Wanneer ik ergens even alleen heen ging op bestemming (deed ik niet vaak) moest ik de captain bellen omdat ik de weg niet meer terug kon vinden naar het hotel. Wanneer ik bang was, klopte ik bij een (vrouwelijke) collega aan of ik bij haar mocht slapen. Bedenk je even dat je haar hooguit 2 dagen kent.
Op 9 maart ben ik jarig. Ik ben in Brussel. Het hotel is luxe, prachtig en genoeg te doen. Daar zit ik dan, met een wildvreemde crew in een luxe resaurant. Ze hebben uitgepakt. Cadeautjes gekocht en ballonnen opgeblazen. Ik word immers 21 jaar. Ik voel me eenzaam en alleen. Ongelukkig, dood ongelukkig. Ik ben jaloers op mijn zussen die bij mijn ouders aan tafel zitten te eten. Waarschijnlijk ruzie te maken met elkaar maar ik wil hier bij zijn.
Weken later vlieg in met een collega uit de Haagse Beemden, waar ik woon. Hoe leuk en toevallig is dat. Hij is zo gek als een deur en ik ben ook niet helemaal normaal dus dat matcht lekker. We vliegen naar Marseille. Het is 26 graden en liggen in bikini aan het zwembad. Ik stuur mijn moeder een appje en vraag wat ze aan het doen is. “Het regent hier en ik ben de ramen aan het zemen dus geniet maar lekker. Jij hebt het beter bekeken”. Tja, ik heb het beter bekeken. Zo moet ik denken.. Ik heb het beter bekeken.
Wenen is mijn lievelings-bestemming. Het hotel is het meest luxe wat ik ooit heb gezien. Het bed is groot genoeg voor 5 mensen, en dit is helemaal voor mij alleen. Ik koprol wat af op het bed. Het bad is groot, mooi, met bubbels en schuim. Ik voel me een dolfijn in een oceaan. De stad is prachtig en in de avond zijn er wel duizenden lampjes die de stad verlichten. Het eten is er heerlijk en de mensen uitermate vriendelijk. Ik voel me bevoorrecht.
Ik krijg last van scheurende trommelvliezen. Ik krijg steeds vaker te horen dat ik “grounded” moet blijven en “unfit to fly” ben.
Wanneer ik weer “fit to fly” ben vlieg ik naar Nice. Het is hier heerlijk. Altijd de dag erop een dag vrij zodat ik de boel kan verkennen. In de avond voel ik me rot. Ik wil bij mijn ouders en zussen aan tafel zitten. Aan de gekookte vieze aardappels met boontjes ofzo en ruzie maken met mijn zussen. Gek genoeg voelt dit zoveel waard wanneer ik voor mijn gevoel aan de andere kant van de wereld zit.
Wanneer ik een paar dagen later in mijn auto richting huis zit met mijn auto vol geladen met mijn koffer, tassen en trolley speelt er een liedje op de radio. Het is Micheal Buble – Home. Ik hoor de tekst en ik kan mijn tranen niet bedwingen.
Another summer day
Has come and gone away
In Paris and Rome
But I wanna go home, mmm
May be surrounded by
A million people I
Still feel all alone
Just wanna go home
Ik weet het zeker. Ik heb een fantastische tijd gehad en ik had het voor geen goud willen missen maar laat mij maar lekker iedere avond thuis komen. Aardappels met boontjes eten, ruzie maken met mijn zussen en mijn moeder de ramen zien lappen terwijl het giet. Daar is waar ik hoor, dat is wat mij gelukkig maakt.
Want thuis zijn, is het allerfijnst.