Thuis werken.

Ik werk bij een transportbedrijf zoals menig van jullie misschien wel weten. Of niet. Het maakt ook allemaal niet uit. Maar, toen heel de wereld in paniek begon te raken, was dat iedereen. Behalve de medewerkers van ons bedrijf. Nee, dat is niet gek, schandalig, belachelijk. Dat is gewoon… Zo zijn wij. Naarmate er meerdere nieuwsberichten naar buiten kwamen over het feit dat je gewoon lekker met je bek binnen moet blijven. Op zondag niet naar het Amsterdamse bos moet gaan met je 38 kinderen en man, ook op het strand lekker weg moest blijven begonnen wij op het werk ook steeds meer te beseffen dat het misschien geen gek idee was om thuis te gaan werken.

Ik persoonlijk vond het een goed plan als heel kantoor lekker zou opzouten naar huis en ik gewoon op kantoor zou kunnen blijven. Voor de gene die mij wel of niet kennen. Ik ben 100 jaar te laat geboren. Ik had lekker in de middeleeuwen geboren moeten worden. Waar je met paard en wagen boodschappen ging doen, iets kocht met een appel en je eieren terug nam als ze iets van jou wilde hebben. Ik zie mezelf hier namelijk helemaal zitten:

Onderweg naar de Zara voor nieuwe kleren

Maar goed, ook ik moet er aan geloven om thuis te gaan werken (niet verplicht) maar sommige collega’s kunnen echt niet thuis werken en met 14 man is het wachten tot de eerste ziek wordt.

Het heeft voor en nadelen. Thuis mag ik hoesten zonder dat ik 8 paniek gezichten in mn nek heb. Niezen. Lekker in mn handen. Ik heb het geprobeerd hoor, in mijn elleboog…. maar ik moet mijn neus gewoon echt dichthouden als ik nies. Wanneer ik in mijn elleboog nies, wordt niemand blij. Degene die naast me zit, tegenover me zit niet en dan heb ik het nog niet over mn ondergekwijlde elleboog.

Afijn. Je neemt een laptop mee, gaat naar huis, installeert je werkomgeving. Tada. Kind kan de was doen. Tot dat je kind Mireille heet. Dan werkt alles net even wat anders. Of het werkt helemaal niet. Op mijn werk heb ik een computer en 3 schermen. Thuis met 1 laptop, gaat UITERAARD he-le-maal verkeerd. Dus, ik dacht… Laat ik mijn computer en 2 schermen in mijn auto leggen, die thuis installeren en klaar. Nou goed, ik weet dus hoe ik een pc moet opstarten en daar houdt het ver op.

3 dagen later…. Wat denk je? Zit ze hoor. Thuis. Achter een werkende pc + 2 schermen. Muziekje op de achtergrond. Ik maak niemand ziek, niemand maakt mij ziek. Ik zit goed.

Nu wilde ik de radio even uit zetten op de TV en gewoon even geklets op de achtergrond van een willekeurige zender. Denk je dat ik die TV op beeld krijg? Met geen mogelijkheid…Soms zijn er dan van die momenten dat ik me echt dom voel maar aan de andere kant denk ik… Dit is de nieuwe technologie. Als ik op de knop RADIO druk, gaat hij op radio. Wanneer ik op de knop TV druk, blijft hij op radio. Ja, sorry. Maar meer dan 38 keer die knop indrukken gaat niet meer lukken dan.

We gaan dingen in deze tijd meer waarderen. Vrijheid, een knuffel, zelfs een handschudden.

Ach… en wat betreft die tv. die gaat wel weer op TV wanneer Timo thuis komt. Die is in de juiste tijd geboren.

Blijf gezond. Pas goed op jezelf, en lach wat vriendelijker nu je niets anders kan dan afstand houden.

Vond je het een leuke blog?

Share on facebook
Deel op Facebook
Share on twitter
Deel op Twitter
Share on linkedin
Deel op Linkdin
Share on pinterest
Deel op Pinterest

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerd

Misschien ook leuk voor jou.

Na de (toch wel aangrijpende) blog van vorige week, heb ik gemerkt dat ook ik er meer over na ben gaan denken. Onbewust. Tijdens

2 maart 2020

Lieve Mel, Ik weet niet beter, of ik ken jou. We zijn met elkaar opgegroeid en meegegroeid. Je hebt me leren roken. “Daar komt

25 februari 2021

Het is donderdagavond 9 juni. Nové blijft om mama huilen dus ik kies er toch voor naast haar bedje op een matras te gaan

27 oktober 2022